Sinds 1856 staat in ons dorp in volle glorie

een eersteling uit de historie.

Als eerste in de polder verschenen,

de vijf latere molens zijn door sloop en brand verdwenen.

De trots van de Haarlemmermeerpolder.
De boer haalde ‘t gedorste graan van de zolder.

Het graan werd op de kar gehaald,
daarna op molenstenen gemaald.

Zo zorgde de molenaar voor het meel
en nam de bakker ‘t broodbakken voor zijn deel.

Een korenmolen in volle pracht,
windvang gaf hem de kracht.

In 1930 werd korenmolen De Eersteling in z’n werk belet
en zomaar uit z’n functie gezet.

Dit besluit viel te betreuren
en dit had nooit mogen gebeuren.

Stond hij daar met z’n bakstenen romp en houten roeden.
Wie had dit ooit kunnen vermoeden?

Als molen voelde je je uitgerangeerd, absoluut niet blij.
Vervangen worden door een motormaalderij.

De maatschappij ging moderniseren
en de molen moest z’n bedrijvigheid ontberen.

In de honger winter 1944-1945 stond De Eersteling versteld,
z’n functie werd in ere hersteld.

De motormaalderij zat zonder elektriciteit
en men deed een beroep op De Eersteling z’n maalvaardigheid.

Er dreigde een enorm voedseltekort,
voor de burgers betekende dit nauwelijks eten op het bord.

De Eersteling heeft de bevolking een grote dienst bewezen
en werd dan alom geprezen.

Het besef kwam dat wij niet zonder De Eersteling konden,
zo voedde het immers vele monden.

Wederom kwam er een bedreiging
door de oprukkende dorpsbebouwing.

Door de slechte windvang nauwelijks verdiensten om van de molen te bestaan,
een bedreiging van de molenaarsbaan.

De molen raakte in verval en stond te verweren.
Het was niet rendabel om de molen te exploiteren.

De molenaar zat met een worsteling,
hij wilde het beste voor De Eersteling.

Voor het behoud
was er nog wel het nodige kostbare onderhoud.

Potentieel volk om het te kopen
wilde de korenmolen alleen maar slopen.

Daarom zocht de molenaar een betrouwbare koper.
De molen mocht absoluut niet naar een sloper.

De molenaar zei: “Sloop, nee! Wee je gebeente!
Ik ga eens informeren bij de gemeente.

Op het gemeentehuis werd de molenaar goed ontvangen.
Men luisterde goed naar zijn belangen.

Daar deed men uit de doeken
dat de molenaar voor een koper niet verder hoefde te zoeken.

Hij was blij en verrast was toen ze onthulden,
de molen symbolisch te kopen voor een gulden.

De gemeente zou de molen als een goed huisvader beheren
en ook nog laten renoveren.

Toch waren er nog problemen
om het beheer van de korenmolen over te nemen.

De Eersteling, die prachtige molen,
zat nog steeds tussen de bebouwing verscholen.

Na lang beraad kwam men er uit
en nam de gemeente een merkwaardig besluit.

Nederland was stomverbaasd:
een 100 ton zware bakstenen romp werd verplaatst!

Onder landelijke belangstelling verhuisde
De Eersteling naar een stelling.

Waar het een goede positie in nam,
naast een verdedigingswerk van de “Stelling van Amsterdam”

Het staat boven op een heuvel op een betonnen fundering,
hier is aan wind geen enkele ontbering.

Sinds eind 1977 staat hij de molenaar weer terzijde.
In Hoofddorp aan de Hoofdweg Westzijde.

Historie van korenmolen De Eersteling is turbulent.
Het heeft zelf de status Rijksmonument.

Samen met het “Fort bij Hoofddorp” moet de gemeente dit goed beheren,
om zij aan zij de eeuwen te trotseren.

Gedicht geschreven door: Keesjan Haasnoot